अगम्य भाषा!

 

सध्या शालेय हिंदीबाबत गदारोळ चाललेला आहे. त्यात माझ्या असं लक्षात आलं, की , मला इंग्रजी, मराठी आणि हिंदीच्या बरोबरीने एक नाव नसलेली अगम्य भाषाही येते! तुम्हाला माहित होतं? नाही ना? अहो, मलाही माहित नव्हतं!

अनेक जणांना माझं म्हणणं :

१) कळत नाही (कारण त्यांना कळूनच घ्यायचं नसतं);

२) समजत नाही (कारण त्यांना समजूनच घ्यायचं नसतं);

३) ऐकू येत नाही (कारण त्यांना ऐकूनच घ्यायचं नसतं)

हे मला तसं माहित होतं. पण परवाच्या प्रसंगाने मात्र त्यावर शिक्कामोर्तब झालं

 

तर झालं असं, की गेल्या वर्षी सप्टेंबरमध्ये, त्यांनी लिहिलेल्या पुस्तकाचा अनुवाद मी करून देईन का, अशी विचारणा एका ताईंनी केली होती. त्यांनी मला पीडीएफ पाठवली, सॅम्पल मागितलं, मी ते दिलं. इथवर सगळं नेहेमीप्रमाणे झालं. त्यांनी सॅम्पल ओके केल्यावर मी त्यांना कोटेशन दिलं आणि तीन महिने लागतील, असं सांगितलं. मग त्या म्हणाल्या, “तीन महिने कशाला? फार काम नाहीये!”

मी : अहो, (मनात : तुम्ही लिहिलेल्या पुस्तकाचा आकार तुम्हाला माहित आहे ना?) तीन महिने लागतीलच, काम तसं बरंच आहे.

त्या : तुम्हाला वाटतंय तसं, पण नाहीये इतकं काम (हे त्यांनीच ठरवलं ) आणि इतके पैसे होतील??? माझं बजेट *** आहे. 

 

मी जेवढे पैसे कोट केले होते, त्याच्या एक तृतियांश आकडा होता तो! मी हताश झाले. तरी, एन्क्वायरीचा आदर राखत मी नेटाने कोटेशनचं ब्रेक-अप दिलं. 

 

त्या: अच्छा असं असतं का? तरीपण काहीतरी सवलत द्या ना!

मी : तुमची फायनल अमाउंट काय आहे?

ताई *** वर ठाम.

मग मी त्यांना नम्रतेने (खरंच) नकार कळवला. मी विषय विसरून गेले. 

 

आत्ता काही दिवसांपूर्वी त्या परत उगवल्या, तो थेट आदेशच घेऊन.

 

त्या : ते काम आपल्याला (म्हणजे मला!) सुरू करायचं आहे हं. मला जूनमध्ये पब्लिश करायचं आहे पुस्तक.

 

हा कॉन्फिडन्स खरंच कुठून येतो? तुम्ही चार, नव्हे आठ महिने बेपत्ता होतात! परत आलात, तर मला नमस्कार नाही, माझी विचारपूस नाही, मला वेळ आहे का, याची विचारणा नाही आणि वर थेट आदेश? आपण कोटेशनच्या मुद्द्यावर वेगवेगळ्या मार्गाने गेलो होतो ना? मी तुम्हाला नकार कळवला होता ना? त्यासंबंधी एकही अक्षर नाही आणि थेट काम सुरू करण्याची ऑर्डर? तेही दीड महिन्यात? 

 

म्हणजे, मी स्पष्ट सांगूनही त्यांनी माझा वेळ, माझे पैसे आणि माझी उपलब्धता... काहीच लक्षात घेतलं नव्हतं . मी परत एकदा विनम्रतेने त्यांना सांगितलं, की मला जूनपर्यंत वेळच नाहीये. (खरंच!) पैशाचा मी विषयच नाही काढला. त्यावर, त्या मला,

 

"बघा ना जमतंय का. खरं तर इतकं कामच नाहीये!"

असं म्हणाल्या.

यावर मी बंद पडले

 

तेव्हा कुठे मला साक्षात्कार झाला, की मला अशी एखादी भाषा येते, जी माझ्या मते मराठी आहे, पण लोकांना ती काहीतरी वेगळीच ऐकायला येते आणि समजायला अत्यंत कठीण जाते

 

आता एकूण त्यांची मोडस ऑपरंडी पाहता त्या परत जुलै किंवा ऑगस्टमध्ये उगवतीलच आणि परत आमचे तेच संवाद होतील. कारण त्यांच्या मते, “फारसं कामच नाहीये”. आणि, मला काही तीन महिन्यात, "त्यांना समजेल" अशी नवी भाषा शिकता येईल, असं वाटत तरी नाहीये!

#भाषा #हलकंफुलकंलेखन